خلاصه‌ای درباره اپوکسی

اصطلاح اپوکسی به گروه شیمیایی اطلاق میشود که در آن یک اتم اکسیژن با دو اتم کربن دیگر که به نوعی به هم پیوند خورده اند متصل می‌باشد. ساده ترین اپوکسی دارای یک ساختمان حلقوی سه عضوی بوده که اصطلاحاً به آن “1 و 2 اپوکسی” یا “آلفا اپوکسی” گفته می‌شود. شکل زیر ساختمان شیمیایی ایده آل یک اپوکسی را نشان میدهد که به عنوان ساده ترین مشخصه هر مولکول پیچیده اپوکسی شناسایی شده است.

کاربرد اپوکسی

کاربرد موادی که بر پایهٔ اپوکسی ساخته می‌شوند گسترده‌ است و مهمترین آن در ساخت رنگ اپوکسی و کفپوش اپوکسی میباشد و همچنین شامل کاربرد در ساخت موادی چون چسبها، کامپوزیتها,مانند موادی که از فایبر گلاس یا فیبر کربن استفاده می‌کنند و تقویت‌کننده‌ها می‌شود . ساختار شیمیایی اپوکسی‌ها این اجازه را می‌دهد که بسپارهای گوناگونی با خواص بسیار متفاوت تولید شود. به طور کلی اپوکسی‌ها را به خاطر چسبندگی، مقاومت شیمیایی و گرمایی، خواص خوب یا حتی عالی مکانیکی، و مقاومت الکتریکی بسیار خوب آنها نسبت به اکثر رزینهای دیگر می‌شناسند. بسیاری از خواص اپوکسی‌ها را می‌توان تغییر داد، برای مثال اپوکسی‌های پرشده از نقره که رسانایی الکتریکی خوبی دارند یا اپوکسی پرشده از روی که مقاومت خوردگی خوبی دارد و یا مخلوط آن با ریز الیافهای کربن آنها را رسانا میکند نیز وجود دارد و این در حالی است که اپوکسی‌ خالص عایق الکتریکی می باشد. برخی از انواع که دارای خاصیت عایقی/رسانایی در برابر گرما هستند و مقاومت الکتریکی بالایی دارند در الکترونیک کاربرد دارند