لندفیل چیست
فهرست مطالب
مساله زباله و دفن آن موضوعی بسیار مهم و دغدغه آوری است. هر زباله‌ای که بازیافت نمی‌شود باید به محل دفن زباله (لندفیل) منتقل شود. لندفیل ها می‌توانند بخشی از فضای استخراج شده از معدن یا بخشی از یک طرح احیای زمین باشند.
لندفیل ها معمولا به عنوان محل دفن زباله یا پسماند شناخته می‌شوند. دفن زباله، رایج‌ترین و قدیمی‌ترین شکل دفع زباله می‌باشد. اگرچه دفن سیستماتیک زباله در دهه 1940 آغاز شد. برخی از مکان‌های دفن زباله برای اهداف مدیریت پسماند، مانند ذخیره‌سازی موقت، تجمیع و انتقال، یا برای مراحل مختلف پردازش مواد زاید، مانند دسته‌بندی، تصفیه یا بازیافت استفاده می‌شوند. محل های دفن زباله ممکن است در طول زلزله و لرزش شدید یا رانش خاک دچار تغییر شوند.
برخی از مکان‌های دفن زباله شامل لند-رایزینگ (Land raising) به معنی انباشته کردن زباله‌ها به طور مستقیم بر روی زمین می‌باشد. و برخی به عنوان لندفیل (به معنی پر کردن گودال در زمین برای دفع زباله) است. زباله‌های موجود در این توده‌ها معمولا مجموعه ای از زباله‌های خانگی و تجاری می‌باشند.
بسیاری از زباله‌هایی که امروزه در محل‌های دفن زباله ریخته می‌شوند، از مشاغل ساختمانی و تجاری مانند خاک، بتن و آجر است. که به عنوان زباله‌های بی اثر شناخته می‌شوند زیرا بعید است با زباله‌های دیگر واکنش نشان دهند.
یک لندفیل شامل یک گودال مهندسی شده و منظم در زمین است که به تعدادی سلول تقسیم می‌شود. که هر سلول برای به حداکثر رساندن تراکم و حذف اثرات بالقوه محیطی به درستی مهندسی و طراحی شده است. این سلول‌ها مملو از زباله‌هایی هستند که قابل بازیافت نمی‌باشند، مانند ضایعات تجاری و صنعتی، مصالح ساختمانی و ..
زمانی که ظرفیت یک لندفیل تکمیل شود، چه اتفاقی می افتد؟
زمانی که ظرفیت لندفیل کامل شود، محدود می‌شود، و بعد از آن بازسازی می‌شود تا به فضاهای سبز مانند پارک‌ها و محوطه‌های اجتماعی تبدیل شود. بسته به نوع و حجم زباله، محل دفن زباله یا لندفیل سال‌ها طول می‌کشد تا به حداکثر ظرفیت خود برسد. در مرحله بعد، لندفیل با یک لایه نهایی از خاک رس یا پوشش گیاهی پوشانده می‌شود.
لندفیل و محیط زیست
لندفیل‌ها را نمی‌توان در مناطق “حساس به محیط زیست” ساخت و باید با استفاده از سیستم‌های نظارت بر محیط زیست در محل قرار گیرند. این سیستم‌های نظارتی هرگونه نشانه ای از آلودگی آب‌های زیرزمینی و گازهای دفن زباله را بررسی می‌کنند.
مکان‌های دفع زباله، ظاهر بسیار بدی دارند و منبع اصلی آلودگی هستند و برای حیات وحش، طبیعت، محیط زیست و گرمایش جهانی، مشکلات بزرگی به بار می‌آورند. از طرفی زباله‌های مدفون شده در لندفیل‌ها با سرعت بسیار پایینی تجزیه می‌شوند.
سه مشکل اصلی لندفیل‌ها عبارتند از: سموم، شیرآبه و گازهای گلخانه ای. زباله‌های در حال پوسیدگی مواد شیمیایی اسیدی ضعیفی تولید می‌کنند که با مایعات موجود در زباله‌ها ترکیب می‌شوند و شیرابه و گاز در لندفیل تشکیل می‌دهند. بوهای شدید، مناظر ناخوشایند، هجوم حیوانات موذی و پرندگان، از مشکلات محل‌های دفن زباله می‌باشد.
بسیاری از موادی که به زباله تبدیل می‌شوند حاوی مواد سمی می‌باشند مانند زباله‌های الکترونیکی، کامپیوترها، تلویزیون و … این دسته از زباله‌ها شامل مواد خطرناکی مانند جیوه، آرسنیک، کادمیوم، پی وی سی، حلال‌ها، اسیدها و سرب هستند. با گذشت زمان، این سموم به خاک و آب‌های زیرزمینی نفوذ می‌کنند و برای سال‌ها به مخاطرات زیست محیطی تبدیل می‌شوند.
شیرابه، به مایعی گفته می‌شود که وقتی زباله در لندفیل تجزیه می‌شود، آب از پسماند آن فیلتر می‌شود، این مایع سمی می‌تواند زمین، آب‌های زیر زمینی و … را آلوده کند.
پر کردن هر سلول لندفیل تقریبا یک سال یا بیشتر طول می‌کشد و در این مدت محتویات به طور طبیعی در معرض بارندگی قرار می‌گیرند. فیلتر شدن آب باران از طریق لندفیل، 5 تا 7 درصد از سموم را با خود حل و شستشو می‌دهد و شیرابه ای ایجاد می‌کند که حاوی آمونیاک و نمک‌های سمی مختلف است.
تولید گازهای گلخانه ای شاید بزرگ‌ترین تهدید زیست محیطی ناشی از لندفیل ها باشد. هنگامی که مواد آلی مانند ضایعات مواد غذایی و زباله‌های سبز در محل لندفیل قرار می‌گیرند، فشرده شده و پوشانده می‌شوند. این امر اکسیژن را از بین می‌برد و باعث تجزیه آن در یک فرآیند بی هوازی می‌شود. و در نهایت منجر به خروج گاز متان شده، یک گاز گلخانه ای که حدود 25 برابر قوی‌تر از دی اکسید کربن است. متان یک گاز قابل اشتعال است که در صورت تجمع، در غلظت‌های بالا می‌تواند خطرناک باشد. پیامدهای گرمایش جهانی و تغییرات آب و هوایی بسیار زیاد است. کمپوست کردن ضایعات غذا و زباله‌های سبز کمپوست می‌تواند بسیاری از این مشکلات را برطرف کند.
برخی از مشکلات لندفیل‌ها برای محیط زیست
اگر محل دفن زباله فاقد المان‌های مهندسی شده مناسب باشد، مشکلات بسیار بزرگی را از نظر زیست محیطی به بار می‌آورد.
- تولید سطوح بالای گازهای گلخانه ای شامل گاز متان و CO2 توسط زباله‌های پوسیده به روند گرم شدن کره زمین کمک می‌کند
- مواد سمی مانند آرسنیک، جیوه، پی وی سی، اسیدها، سرب و مواد شیمیایی تمیزکننده خانه در محل‌های دفن زباله به مرور زمان به داخل زمین و آب‌های زیرزمینی نفوذ می‌کند. و یک خطر بزرگ زیست محیطی ایجاد می‌کند. همچنین شیرابه‌ها می‌توانند به راحتی آبراه‌ها را آلوده کنند.
- محل‌های دفن زباله به دلیل گازهایی که ایجاد می‌کنند، خطر آتش سوزی دارند. متان گاز اصلی ایجاد شده است که بسیار قابل احتراق است. اگر آتش‌سوزی اتفاق بیفتد، آتش‌نشانان اغلب از فوم ضد حریق به جای آب برای مبارزه با آتش استفاده می‌کنند، زیرا نمی‌دانند با چه مواد شیمیایی سروکار دارند .
- در لندفیل‌ها، زباله‌ها با اکسیژن کمی در زیر زمین نگه داری می‌شوند، بنابراین حتی زباله‌هایی که معمولاً به سرعت تجزیه می‌شوند، مانند میوه‌ها و سبزیجات، زمان زیادی طول می‌کشد تا در لندفیل تجزیه شوند. در طول این مدت، لندفیل‌ها گازهای نامطلوب و خطرناکی را منتشر می‌کنند.
لندفیل‌های مدرن برای کاهش آلودگی آب های زیرزمینی مجاور کاملاً مهر و موم شده اند. ابتدا زمین را با خاک رس پوشانده ، یک لایه نازک از پلاستیک انعطاف پذیر (ژئوممبران یا ژئو تکستایل) در بالای لایه خاک رس قرار می‌گیرد که امکان جمع آوری شیرابه را فراهم می‌کند، شیرابه از طریق یک سیستم زهکشی جمع‌آوری می‌شود، که این آب آلوده را از طریق لوله‌ها به استخری منتقل می‌شود که در آنجا می‌توان آن را تصفیه کرد تا سموم را قبل از رها شدن دوباره به محیط خارج کند.
لندفیل، جی سی ال و ژئوممبران
لاینر‌های خاک رس ژئوسینتتیک یا جی سی ال‌ها، به عنوان یک فناوری نسبتا جدید از سال 1986 توسعه یافته اند و به عنوان یک سیستم مانع در محل دفن زباله های جامد شهری پذیرفته شده اند. رسانایی هیدرولیکی پایین، سهولت نصب و استفاده، کمترین میزان نفوذپذیری، قابلیت ترمیم هرگونه شکاف و سوراخ از مزایای مهم جی سی ال‌ها می‌باشد.
برای کسب اطلاعات بیشتر در این زمینه به مقاله جی سی ال چیست مراجعه نمایید.
خاصیت تورم بنتونیت مورد استفاده در جی سی ال، در مناطقی که خاک رس در دسترس نیست، بسیار مقرون به صرفه است.
سیستم‌های جی سی ال به مهندسان کمک می‌کند تا لندفیل‌هایی را بسازند که حداکثر ظرفیت را داشته باشد و در عین حال از آب‌های های زیرزمینی منطقه محافظت کند. به طور کلی هدف از نصب سیستم‌های لندفیل، جلوگیری از ایجاد آلودگی آب‌های زیرزمینی با ایجادیک لایه محافظ غیر قابل نفوذ بین توده زباله‌های لندفیل و خاک زیرین و آب‌های زیرزمینی است.
جی سی ال‌ها از یک لایه نازک از خاک رس بنتونیتی تشکیل شده اند که بین دو ورق ژئوممبران یا ژئوتکستایل پلمیری محبوس شده است. ورق‌های ژئوتکستایل می توانند به صورت بافته یا نبافته باشند. زمانی که بنتونیت در برابر مایعات و شیرابه قرار می‌گیرد به سرعت هیدراته شده و متورم می‌شود و توسط فرایند خود ترمیمی سوراخ‌های موجود را می‌پوشاند و ترمیم می‌کند.
از جی سی ال‌ها و ژئوممبران‌ها به راحتی می‌توان در لندفیل‌ها استفاده کرد و در هنگام حمل و نقل باید بیشتر مراقب بود زیرا مستعد آسیب هستند و از هیدراتاسیون آن‌ها باید جلوگیری کرد زیرا باعث کشیده شدن لایه‌های ژئوتکستایل و تضعیف یکپارچگی می‌شود.
گردآوری و ترجمه: واحد تولید محتوای گروه صنعتی مکرر
منابع:
دیدگاهتان را بنویسید