پوشش لوله های دفنی پلی یورتان
فهرست مطالب
یکی از طولانی‌ترین خطوط لوله‌ها، خطوط لوله‌های دفنی می‌باشد. لوله‌های دفنی، محصولات مختلف پتروشیمی مانند نفت خام و گاز طبیعی، فاضلاب، آب آشامیدنی و سایر مایعات را حمل می‌کنند. به طورکلی صنعت مربوط به لوله‌های دفنی به طور قابل توجهی بر اقتصاد کشورهای توسعه یافته و در حال توسعه تأثیر می‌گذارد.
از پوشش لوله های دفنی پلی یورتان عمدتا برای عایق کاری سطوح خارجی خطوط لوله اصلی، اتصالات غوطه ور در آب دریا یا مدفون شده در خاک استفاده می‌شود.
از پوشش‌های دو جزئی پلی یورتان که شامل رزین بدون حلال (پلی ال‌ها) و هاردنر (ایزوسیانات) است برای پوشش لوله‌های دفنی پلی یورتان استفاده می‌شود. غالبا از دی ایزوسیانات‌ها یا پلی ایزوسیانات‌های آلیفاتیک برای پوشش‌های پلی یورتان استفاده می‌شود. زیرا قرار گرفتن طولانی مدت در معرض اشعه فرابنفش منجر به تغییر رنگ سطوح خارجی پوشش‌های پلی یورتان می‌شود. اما این موضوع در مورد پوشش‌های پلی یورتان لوله های دفنی، چندان مهم نیست، بلکه از دست دادن خواص مکانیکی و شیمیایی پوشش پلی یورتان به دلیل تغییرات دمایی و موارد دیگر از اهمیت بالاتری برخوردار است.
این پوشش‌ها بعد از اجرا یک لایه ضخیم بر روی سطوح لوله ایجاد می‌کنند و یک پوشش خشک صد درصد جامد را ارائه می‌دهند. و به عنوان یک پوشش کامل با خواص ضد خوردگی بالا عمل می‌کنند. حفاظت در برابر خوردگی خطوط لوله بسیار مهم است زیرا هر گونه نشتی ناشی از خوردگی، باعث آلودگی محتویات داخل لوله می‌شود.
پوشش لوله های دفنی پلی یورتان، بهترین پوشش برای لوله‌های نفت و گاز
پوشش لوله های دفنی پلی یورتان به دلیل خواص بی نظیری مانند خواص الکتریکی قوی‌تر و مقاومت در برابر خوردگی عالی نسبت به بقیه پوشش‌ها در صنعت نفت و گاز برای پوشش‌های دفنی از اهمیت بسیار بالاتری برخوردارند.
فرمولاسیون پوشش لوله های دفنی پلی یورتان را می‌توان متناسب با کاربرد آن و محیط خورنده ای که در معرض آن قرار می‌گیرد تغییر داد.
در مقایسه با پوشش‌های پلی اتیلن، پوشش‌های پلی یورتان، قابلیت اتصال بهتری دارند و پوشش‌های اپوکسی به دلیل انعطاف پذیری کم، دچار شکنندگی می‌شوند. همچنین از پوشش‌های پی وی سی و یا پوشش‌های قیر مانند برای محافظت در برابر خوردگی سطوح خارجی خطوط لوله‌های دفنی استفاده می‌شود. اما این پوشش‌ها به دلیل شکنندگی، قابلیت اتصال با سطوح لوله را از دست می‌دهند.
ویژگی‌های پوشش لوله های دفنی پلی یورتان
- جلوگیری از خوردگی خطوط لوله نفت و گاز
- مقاوم در برابر مواد شیمیایی قوی مانند اسید‌ها و بازها
- مقاوم در برابر ضربه
- نفوذپذیری بسیار کم
- قابل اجرا در ضخامت‌های متنوع
- چسبندگی بالا به سطوح فولادی و بتنی
- مقاوم در برابر ضربه و سایش
- مقاومت الکتریکی و الکتروشیمیایی
- انعطاف پذیری بالا
- مقاوم در برابر رطوبت
- قابلیت تحمل دما تا 150درجه سانتی گراد
- حفاظت کاتدیک (حفاظت کاتدی اغلب در خطوط لوله‌هایی که در زیر زمین یا در آب هستند استفاده می‌شود)
حفاظت کاتدیک تکنیکی برای کنترل خوردگی فلزی است که در آن الکتریسیته به ترتیبی اعمال می‌شود که باعث می‌شود خط لوله و سازه‌هایی که قرار است محافظت شوند به صورت کاتدی نسبت به زمین ساخته شوند.
هنگامی که یک خط لوله کوچک یا یک خط لوله به طول صد کیلومتر در خاک مدفون می‌شود، رطوبت و اکسیژن موجود در خاک به عنوان الکترولیت عمل می‌کند. یک آند و یک کاتد روی همان خط لوله به هم پیوسته تشکیل می‌شود که مسیر برگشت جریان را نیز تشکیل می‌دهد. هرچه مقاومت خاک کمتر باشد (به دلیل ماهیت خاک)، جریان بیشتر خواهد بود و در نتیجه خوردگی تسریع می‌شود.
- سرعت پخت بالا
- سازگار با محیط زیست (عدم وجود حلال)
- مقاومت در برابر تغییرات خاک و تنش های حرارتی
- مقاوم در برابر ترک خوردگی
اعمال پوشش لوله های دفنی پلی یورتان
اعمال پ پوشش لوله های دفنی پلی یورتان بر روی لوله‌های دفنی توسط اسپری یا قلمو و غلتک انجام می‌شود. استفاده از اسپری کاربرد بیشتری دارد زیرا سطحی صاف و یکپارچه‌تر ایجاد می‌کند.
در زمان استفاده از اسپری پلی یورتان، پخت با سرعت بالا در دمای 23 درجه سلسیوس به مدت 10 دقیقه انجام می‌شود و به راحتی به سطوح فولادی و بتنی متصل می‌شود. استفاده از روش اسپری دارای یک مزیت بزرگ است و آن هم این است که قبل از استفاده و بعد از آن نیاز به حرارت دادن ندارد.
جلوگیری از خوردگی خطوط لوله‌های نفت و گاز با پوشش‌های پلی یورتان
خوردگی سطوح داخلی و خارجی خطوط لوله، عامل اصلی خرابی خطوط لوله‌های مدفون است. حتی کوچکترین آسیب به لوله‌ها باعث شروع خوردگی می‌شود. حفاظت در برابر خوردگی خطوط لوله بسیار مهم است زیرا هر گونه خوردگی منجر به نشت، و در نهایت باعث آلودگی محتویات داخل لوله می‌شود.
از پوشش‌های پلی یورتان برای جلوگیری از خوردگی خطوط لوله‌های مدفون استفاده می‌شود. این خوردگی در خطوط لوله‌های نفت و گاز نیز به وفور دیده می‌شود.
خوردگی داخلی و خارجی خطوط لوله‌های نفت و گاز زمانی اتفاق می‌افتد که سطح لوله با ترکیبی از آلاینده‌ها (به عنوان مثال، رطوبت، اکسیژن، دی اکسید کربن، کلریدها و ترکیبات گوگردی) موجود در گاز واکنش نشان دهند. پارامترهای عملیاتی مانند دمای گاز، سرعت جریان و سرعت ذرات نیز برای جلوگیری از خوردگی، حیاتی هستند. هنگامی که مواد مغذی در سطح لوله داخلی وجود دارند، خوردگی نیز به دلیل وجود میکروارگانیسم‌ها ایجاد می‌شود.
لوله‌های مدفون شده در اثر تماس با خاک و شرایط اقلیمی متفاوت ممکن است دچار خوردگی شوند. سولفات‌ها، کلریدها و سایر محتویات اسیدی در خاک، منجر به خوردگی می‌شوند.
خاک‌هایی با محتوای شن و ماسه زیاد خورندگی کمتری دارند، زیرا مقاومت الکتریکی بیشتری دارند. و در اثر جابجابی خاک نیز احتمال ایجاد خوردگی وجود دارد. خاک‌هایی با ترکیبات گوگرد و نیتروژن منجر به خورندگی می‌شوند و پتانسیل خوردگی بالاتری دارند.
انواع خوردگی موجود در خطوط لوله‌های مدفون
- خوردگی یکنواخت : با سرعت یکنواخت در اکثر سطوح در طول لوله رخ می‌دهد.
- خوردگی حفره ای: عمدتا در سطح داخلی رخ می‌دهد (به دلیل آلاینده‌ها و همچنین فروریختن حباب‌های بخار روی دیواره لوله، به دلیل تغییرات فشار در مایعات و جریان آشفته)
- خوردگی بین دانه ای: در اطراف مرزهای دانه فلزی در خطوط لوله فلزی رخ می‌دهد
اخیرا دو ماده افزودنی به پوشش‌های پلی یورتان افزوده شده. یکی از آن‌ها پودرهای سرامیکی است که باعث افزایش خاصیت ارتجاعی، مقاومت در برابر ضربه و مقاومت در برابر خوردگی می‌شود. و دیگری افزودنی آنتی باکتریال و آنتی میکروبیال به پوشش‌ها می‌باشد که می‌تواند از رشد باکتری‌ها در آب، مخصوصا در محیط‌های داخلی لوله جلوگیری کند.
گردآوری و ترجمه: واحد تولید محتوای گروه صنعتی مکرر
منابع:
دیدگاهتان را بنویسید